‘Ik houd van de schilder Jan Mankes’, luidt de liefdesverklaring van mijn gastheer. Deze ontboezeming volgt op mijn vraag of hij weet wat ik in de omgeving voor leuks binnen kan doen, want het plenst. Daar hoeft hij niet lang over na te denken. Ik moet naar museum Belvédère in Heerenveen, het museum voor moderne en hedendaagse kunst in Friesland. Niet in het minst omdat daar dus kunstwerken van zijn grote liefde hangen.

Museum voor Friese kunstenaars op landgoed Oranjewoud

Op het parkeerterrein kom ik erachter dat ik via Oranjewoud ben gekomen. Dat kan ook. Het betekent wel dat ik eerst alsnog bijna 10 minuten door de stromende regen en heftige wind loop, dwars door een open weiland over een asfaltpad met jonge aanplant erlangs. Maar daardoor heb ik wel goed uitzicht op het museum. Het is een prijswinnende strak vormgegeven lage donkere doos met ramen in het middendeel. Precies dat middendeel ligt over een sloot heen. Recht in de zichtlijn van een landhuis dat door hoge bomen omgeven is en dat ik dwars door het gebouw heen zie liggen helemaal aan het uiteinde van de sloot. Ik gok dat het huis Belvédère heet. Het museum verbindt zo het klassieke landgoed met vers aangelegde weilandnatuur.

Ruimte, licht en schaduw

Museum Belvédère is een verrassend museum. Transparant en overzichtelijk opgezet. Daar houd ik wel van. De ene vleugel is voor aan Friesland verbonden beeldende kunstenaars, de andere vleugel is bestemd voor tentoonstellingen waar de relatie wordt gelegd met beeldende kunst uit de rest van Nederland en Vlaanderen. Zo is er op dat moment dat ik er ben een tentoonstelling waar werken worden getoond die spelen met ruimte en de werking van licht en schaduw. ‘Omdat dit kwaliteiten zijn die raken aan de uitgangspunten van museum Belvédère’, aldus de toelichting.

Van Jan Mankes tot Robert Zandvliet

In de Friese vleugel zigzag ik door de ruimte die slim is ingedeeld met verspringende schotten. Ik ontdek dat de hedendaagse kunstenaar Robert Zandvliet in Friesland is geboren en zie dat ook de Friezen zich hebben laten inspireren door de Stijl. Dan sta ik oog in oog met werk van Jan Mankes uit het begin van de 20e eeuw. Alles klein, donker en verstild. Favoriete onderwerp zijn overduidelijk dieren. Een dode vogel ligt er vredig bij. Wat mooi. Mankes werd maar 30. Maar hij wist toen al en dus ook nu nog bij veel mensen een onuitwisbare indruk achter te laten.