Voilà. Restaurant gevonden. Ik was op mijn OV-fiets de stadsgracht overgestoken en had het historische centrum van Groningen achter mij gelaten. Ik wist niet of ik midden in de woonwijk moest zijn. Totdat ik op de hoek van de doorgaande straat het restaurant zag. Met zijn mooie grote raampartij en openslaande deuren naar het terras. Voor als het warmer weer is.
Franse invloeden
Binnen is het fris gezellig met houten tafels en van die enorme halve bollen van lampen erboven. Ik ga zitten onder een spiegelwand en heb uitzicht over het hele restaurant plus de wand vullende boekenkast met flessen wijn en kookboeken erin om de hoek. Op de bar van de open keuken valt mijn oog op alle potten en een flinke kaas. Ik vraag me af waar die voor wordt gebruikt. Ook een Frans straatbordje tegen de muur, oude posters van chef-kok Escoffier en van Melba, en een vitrinekast. Niet geheel toevallig, want volgens eigenaren Hans en Jitka is hun restaurant Voilà Frans georiënteerd.
Goed tafelen
In het verlengde daarvan is het ook logisch dat restaurant Voilà zichzelf een table d’hôte noemt nu het net als het gros van de restaurants vandaag de dag nog maar één menu heeft en geen kaart. Verplicht eet ik een vijfgangenmenu voorafgegaan door twee amuses. Dat is zeker geen straf ook al klinkt het veel, want de gerechten zijn goed afgestemd op elkaar en qua grootte. Het wordt een avond lekker en uitgebreid tafelen. Met passende wijnen en vriendelijke ietwat stijve bediening met klassieke lange zwarte schorten.
Veel vis
Deze avond is er veel vis. Daar ben ik wel van. Mossel met tomaat, venkel, gerookte koolzaadolie en citroengras. Coquille met duindoorn, Hollandse garnalen en een groene beurre café de Paris, een Franse kruidenboter met onder andere kappertjes, sjalotjes, citroen en peterselie. Franse invloeden zijn er voortdurend. Ook bij de skrei, het winterzusje van de kabeljauw, die zwemt in een Vichyssoise, een aardappel-preisoep, met vadouvan, een in dit geval pittig Indiaas-Frans specerijenmengsel dat doet denken aan kerrie. En bij het hoofdgerecht waarvoor ik een Laguiole-mes krijg: een rouleau van parelhoen en maïskip die gevuld is met walnoten en kippenlever, vergezeld door eendenlever, puree, zuurkool en een morieljesaus. Ook alweer zo lekker.
Hollandse ingrediënten
Nu komen de invloeden wel van over de grens, de ingrediënten halen ze bij restaurant Voilà liefst uit de provincie en in ieder geval zo dichtbij mogelijk. Daardoor bestaat het kaasplankje uit Hollandse moderne klassiekers, zoals Remeker (ik denk dat ik die in de keuken heb zien staan), Kamerikse Blauw Klaver, Texelse schapenkaas en de voor mij onbekende geitenbrie uit Venray. Heerlijk. Dit is Frankrijk in Nederland. Restaurant Voilà. C’est ça.