Dutch Mountain Trail, wandelen over de toppen van Zuid-Limburg

Gastblog door Elvira Nijkamp

Ik houd erg van wandelen en ben een ervaren bergwandelaar. Van de Himalaya tot de Andes en alles ertussen. Momenteel mis ik de alpenweides, snelstromende beken, rotswanden en spectaculaire vergezichten. Maar sinds kort is er de Dutch Mountain Trail. Een avontuurlijke en uitdagende wandeltocht door Zuid-Limburg. Volgens de gelijknamige wandelgids de ‘zwaarste wandeling van Nederland, waar het echte berggevoel nooit ver weg is.’ Dat lijkt me echt wat voor mij. De tweede etappe start ik met spierpijn in mijn bovenbenen. Dit is serious business.

Bergwandelen in Zuid-Limburg

Ik trek de heupband van mijn dagrugzak wat strakker en daal af uit het Eyserbos. Dat afdalen voel ik in m’n knieën, nog een bewijs dat ik de eerste dag al flink wat hellingen heb beklommen. De auteurs hebben hun best gedaan om tijdens de hele Dutch Mountain Trail steile en vaak onverharde paden te kiezen. Zelfs voor mij is verrassend veel nieuw, ondanks dat ik veel langeafstandswandelingen in Zuid-Limburg ken. Net als in de bergen gebruik ik m’n gps voor de route. Maar goed ook, de blauw–witte markering is niet overal aanwezig.

Regelmatig schitterende uitzichten vanaf de Dutch Mountain Trail.

Bij Horbach passeer je de Westwall, ook wel Siegfriedlinie. De Duitsers bouwden deze grensversterking in de jaren ’30 van de vorige eeuw.

Bij Wahlwiller loop je deels over de Route des Vins. De Route des Vins is een bewegwijzerde wijnroute waarbij je maar liefst vijf wijngaarden met verbluffende uitzichten passeert.

Seven Summits beklimmen

Via de oostwand bedwing ik de Gulperberg, één van de Seven Summits. Want de Dutch Mountain Trail verbindt de zeven steilste bergtoppen met elkaar. Dit uitgangspunt zorgt voor een prachtige route van dik honderd kilometer door Zuid-Limburg, met uitstapjes naar Duitsland en België. Die summits, ik neem ze met een korreltje zout. Weliswaar heb je vanaf de top van de Wilhelminaberg ruim uitzicht over de mijnstreek, de alpenweide moet er nog ingezaaid worden. En het is dat m’n vriend mij attendeerde op de knik in het asfalt, anders was ik aan de top van de Kattenrot voorbijgelopen.

Tussen de tweede en de derde summit zit nog een bonussummit: de Vaalserberg. Wel de hoogste maar de beklimming is niet zwaar genoeg om in het lijstje te komen — Tussen de tweede en de derde summit zit nog een bonussummit: de Vaalserberg. Wel de hoogste berg maar de beklimming is niet zwaar genoeg om in het lijstje te komen.

Eén van de vele holle wegen die je op de route tegenkomt — Tijdens de Dutch Mountain Trail loop je over veel holle wegen.

Een van de grenspalen tussen Nederland en de Voerstreek. Af en toe maak je een kort uitstapje naar Duitsland of België.

Bij dit gezellige bloemenzaakje Bie Katrien in Sint-Martens-Voeren hebben ze heerlijke koffie en vlaai.

De laatste summit en het diepste dal

Op de helling van d’n Observant klimmen we over en onder omgewaaide bomen door. Het stuk richting de top is steil en modderig, pratsj noemen de Limburgers die gladde mergelprut. Er is een eenvoudiger route, maar voor het echte berggevoel kiezen we het klimtouw. Nog een topfoto en dan dalen we af naar het diepste dal: de voormalige ENCI-mergelgroeve. Er staat een koffiebus tegenover Chalet d’n Observant. Even later zitten we in de zon met koffie en onze eerste punt vlaai tijdens deze tocht. ‘Vond je de Dutch Mountain Trail zwaar?’ vraagt m’n vriend. ‘Nee, ik niet, maar m’n kuiten wel. Ik voel precies welke spieren ik voor een echte bergtocht weer moet trainen. Maar dat is met deze tocht kei leuk.’

Voor het echte berggevoel trek je jezelf aan het touw omhoog over de gladde mergel. Wil je dit niet, dan kun je dit eenvoudig omzeilen door het slingerpad naar de top van d’n Observant te nemen.

De Dutch Mountain Trail gaat dwars door de voormalige ENCI-mergelgroeve, nu in beheer van Natuurmonumenten.

Vanaf de Pietersberg daal je af naar Maastricht, het einde van de route.

Praktische informatie over de Dutch Mountain Trail

De Dutch Mountain Trail is een prachtige wandelroute met veel pittige hellingen, een goede wandeltraining voor het echte bergwerk in het buitenland. Zelfs voor een ervaren rot als ik waren de etappes wel erg lang. We huurden een huisje en liepen de trail in vijf in plaats van vier etappes. Ook zonder jaks, lama’s en Milka-koeien smaakt het zeker naar meer. Maar de volgende keer loop ik het als een meerdaagse trektocht en ga ik onderweg kamperen. De wandelgids geeft daarvoor genoeg suggesties.