Ik kan het niet helpen maar bij Chez Antoinette moet ik denken aan een kapsalon, hoerenkast of nagelstudio. De roze neonletters op de gevel ontkrachten dat beeld niet. Maar wie eenmaal binnengaat, weet dat ik daarmee dit lekkere Portugese restaurant in Deventer ernstig te kort doe! En eerlijk is eerlijk, het is ook wel erg onwaarschijnlijk dat je een dergelijke winkel zou aantreffen in een middeleeuws straatje als dit, dat omhoog kruipt naar de even verderop gelegen Bergkerk in het pittoreske Bergkwartier.
Samen met Den Uyl in de Algarve
Mede-eigenaar Alain kan het ook niet helpen. Het is zijn oma Antoinette die veertig jaar geleden het café Chez Antoinette begon in deze oude kruidenierszaak met getegelde kastenwand in de stijl van de Amsterdamse School. In een paar kruip-door-sluip-door panden uit 1330. En het waren zijn ouders die er alweer jaren geleden een restaurant met bodega van maakten. Maar waarom Portugees dan? Alain vertelt met twinkelende ogen hoe de familie vlak na de Anjerrevolutie naar de Algarve op vakantie ging. Ze waren daar een van de weinige toeristen en zo ongeveer de enige Nederlanders. Op één andere familie na. Het gezin Den Uyl. Als klein ventje liep hij over het strand aan de hand van onze minister-president uit die dagen. Of zoals Alain zegt: ‘Ik geloofde eerder in het socialisme dan in Sinterklaas.’
Zelf importeren
Hij kan goed vertellen onze Alain. Over de kokkels die ze die dag in huis hebben, hoe vers ze zijn en waar ze die vandaan hebben, over de mosselen zoals de dichter Bulhão Pato ze graag at, met koriander, knoflook en citroen, over de gestoofde wang en het gebakken ribstukje van het Iberico-varken en over de wijnen en vele bijzondere soorten port en madeira die ze uit Portugal halen. Niet alleen de verhalen zijn goed. Ook het eten bij Chez Antoinette. Verfijnd en veel vis. Echt de moeite waard. En de naam van het restaurant? Ach, die doet er dan niet meer toe.