Vanavond ben ik op chic met een kittig jurkje en hakjes die tikken op de straatstenen van Borne, op weg naar restaurant Dorset. Ik heb me namelijk laten influisteren dat dit een geschikte outfit is voor de gelegenheid. Dan kijk ik op tegen een hoge eind negentiende eeuwse villa met diverse torens en uitbouwtjes die wel wat weg heeft van een station of raadhuis. Dat wat ooit de voortuin moet zijn geweest, is nu parkeerplaats. Op het bordes staat een auto geparkeerd met de naam van het restaurant erop. Ik schrijd over het asfalt, dit kan niet missen, this is it.
Provincie chic
De deur zwaait open en een joviale man met grote grijns schudt me stevig de hand. Het is chef-kok en eigenaar Willem Dankers zelf. Of ik eerst wat wil drinken bij de haard. Maar ik heb na een dag wandelen zin om meteen aan tafel te gaan, dus neemt hij me mee naar de lichte erker van de villa. Restaurant Dorset is à la mode verbouwd. Met grote bloemstukken, objecten waaronder een kunstwerk van egelvissen, een luchtig behang met grote bollen en zwarte plafonds met dito lampen. De tafels op gepaste afstand van elkaar.
Verrassend menu
Omdat de kaart er erg aantrekkelijk uitziet en ik niet kan kiezen, ga ik voor het verrassingsmenu. De toon is gezet bij de allereerste amuse: een macaron van bieten met karamelvulling. Zo heerlijk, en dat terwijl ik de aandacht voor macarons in het algemeen toch schromelijk overdreven vind. Vond. Er volgt een voorgerecht van zeebaars met zeekraal, radijs en komkommer. Zacht fris. Als tussengerecht kabeljauw met ansjovis, tomaat, kappertjes en zoetzuur van venkel. En het hoofdgerecht, de kalfswang, viel van genot uit elkaar in zijn eigen jus ondersteund door linzen, shiitakes, bloemkool, lof, en hazelnoot en walnoot voor een crunchy bite. Echt alles even lekker bij restaurant Dorset. Er was nog een toetje dat uit diverse zoete delen bestond net als het plankje dat meekwam met de koffie.
Chef-kok Willem Dankers
Toen kwam Willem weer langs, even checken hoe het ermee stond. In zijn hand een schaaltje met warme bitterkoekjes. Om te proeven. Het goede van een goede keuken is dat je dan toch niet ploft. En zo was het. Hij is een geanimeerd verteller deze chef-kok van dit heerlijke restaurant in Twente met verhalen over koken in de provincie versus de randstad, over veel uit eten gaan om te weten wat er verder in de wereld gebeurt en over zijn net geopende restaurant in een tankstation langs de A1. Toen ik wegging – naar mijn gezellige B&B in Borne – stond hij bij de deur. Met mijn jas en een zakje bitterkoekjes. Chic en vooral charmant.