De Overasseltse en Hatertse Vennen is een populair gebied waar de inwoners van Nijmegen en omgeving graag komen. Net als ik. Ik wandel er regelmatig en dacht het gebied goed te kennen. Totdat ik de route uit de wandelgids De mooiste wandelingen langs water loop en ik verrassend veel nieuwe paden en landschappen ontdek.
Achtentwintig vennen
De wandeling start in het hart van de Overasseltse en Hatertse Vennen, voor de deur van kaasboerderij Landwinkel De Diervoort. Nog geen honderdvijftig meter van de parkeerplaats sta ik al voor het eerste ven, het Gagelven. Het blauw in de lucht is zacht en het voelt nog fris. Twee ganzen zwemmen gakkend bij mij vandaan. Hierna passeer ik het ene na het andere rimpelloze ven. Spiegelglad maar niet stil: de watervogels zijn luidruchtig aanwezig.
Meer heidesoorten en aangelegde natuurakkers
Staatsbosbeheer werkt actief aan herstel van het gebied. Zo werd een aantal jaren geleden veel bos gekapt. Dat was nodig, want door een toename van bomen droogden de vennen langzaam in. Inmiddels zie je dopheide, struikheide, lavendelheide en de vleesetende zonnedauw weer verschijnen. Via een klaphek kom ik bij natuurakkers. Ook hier is ingegrepen in de natuur. De grond wordt bewerkt zodat zeldzame planten die een voedselarme bodem nodig hebben, een kans krijgen. Ik ben nu nog te vroeg, maar ik weet uit ervaring dat de natuurakkers in het voorjaar prachtig in bloei staan met korensla, klaproos en korenbloem.
Kapelruïne Sint Walrick en de Koortsboom
Ongetwijfeld het meest bijzonder tijdens mijn wandeling langs de Overasseltse en Hatertse Vennen is de boom naast de 15e-eeuwse kapelruïne Sint Walrick, lang het einddoel van pelgrimages. De boom is een zomereik met stukjes stof rond de takken gebonden. De Legende van Sint Walrick en het koortsafbinden vertelt dat ziekte verdwijnt als je een lapje stof aan de boom bindt. Het is de enige ‘officiële’ Koortsboom van Nederland en ik sta ervoor.
Verandering van landschap
Wanneer ik na Sint Walrick de Hessenbergseweg oversteek, twijfel ik even. Vijftig meter naar links ligt restaurant St. Walrick, een geliefd plekje voor een kop koffie of een lunch. Ik heb de thermosfles mee en besluit door te lopen. Op de kaart in de wandelgids zie ik dat het landschap gaat veranderen. Ik verlaat de vennen, heide en hoge droge stuifzandduinen en wandel langs kleine akkers, weilanden en gemengde bosjes.
Onbekend maakt onbemind?
Wat opvalt, is ineens de rust op de paden. Tot het Wijchensche Ven kom ik helemaal niemand tegen. Wat blijkt? Ik heb de gemarkeerde routes in het Vennengebied achter mij gelaten. Af en toe één of meerdere paarden in een weiland, dat zijn de enige levende wezens die ik ontmoet. Stroken bos wisselen af met kleine weilanden vol bloemen. Dit mooie deel van de route is voor mij nieuw en prachtig. De wandeling bij de Overasseltse en Hatertse Vennen heeft mij prettig verrast. Ik verwacht dat ik nog wel een paar tochten uit deze wandelgids van natuurtijdschrift Roots zal lopen.
Meer wandelen rond Nijmegen
> Inspiratie voor wandelingen in het Rijk van Nijmegen
> De leuke wandelgids Wandelen in het Rijk van Nijmegen, wandelingen met 85% zogeheten zandpadgarantie