In de hoofdstad staat de horeca niet bepaald bekend om zijn service en vertrouwen in de mensheid. Het heeft me in de loop der jaren gevormd. Dat blijkt wel als ik een tafeltje reserveer in restaurant Bouwkunde in Deventer plus een kaartje voor het bijbehorende theater. Hoe laat ik dat kaartje moet ophalen en hoe laat de kassa open is, zodat ik het al voor het eten geregeld kan hebben, wil ik weten. ‘Dat komt allemaal wel goed’, zegt de eigenaar, restaurateur en theatereigenaar aan de telefoon.

Theater met gastheer

En zo is het. Als ik op de bewuste dag in het restaurant bestel, informeert de ober of ik straks naar het theater ga. Dan houden ze daar rekening mee. Niet veel later staat er een man naast mijn tafel die zich voorstelt als gastheer van theater Bouwkunde. Hij zal straks een mooi plekje voor mij vrijhouden, zodat ik op het laatste moment kan binnenlopen. Het enige wat ik hoef te doen, is me in de zaal bij hem melden. Het feit dat ik een kaartje heb gereserveerd, is genoeg. Ik hoef niet in de rij bij de kassa.

Restaurant met Bib Gourmand

Dus zit ik relaxed – nou ja, enigszins ongelovig blijf ik wel – in een ruim, oud pand van mijn Bib Gourmand menu te genieten. Van de gemarineerde yellow fin tonijn met zoetzuur van komkommer, de gebraden filet van eendenborst, geconfijte boutjes met laurierjus, geroosterde bospeen en aardappelmousseline en de millefeuille van kletskop, crème pâtissière, frambozen, bramen en vanilleijs. Met erg goede wijn erbij. Een paar weken later lees ik dat de eigenaresse bij de vijftig invloedrijkste wijnmensen van Nederland hoort. En ook goed om te lezen: dit echtpaar koopt hun producten ‘zo duurzaam en biologisch mogelijk in met aandacht voor de herkomst van het product en dierenwelzijn’.

Vorstelijk

Tijd om af te rekenen. ‘Doe dat maar na de voorstelling,’ zegt de eigenaar, ‘dan reken je meteen je kaartje af.’ Dus loop ik de trap op naar het theater. Daar wenkt de gastheer mij. Ik heb deze stoel voor je in gedachten, wijst hij naar de eerste rij midden op het balkon waar nog één lege plek is. Ik laat iedereen opstaan en voel me als de koningin in dit intieme theater. Nadat ik eerder al vorstelijk ben behandeld in het restaurant. ‘Gewoon fantastisch’ in het jargon van onze koning.

Update: het theater zit niet langer boven het restaurant, maar heet nu Mimik en zit op een eigen plek aan de IJssel samen met een bioscoop en café.