Ik heb De Stier gezien. Die van Paulus Potter. Of anders een van zijn nazaten daar wil ik vanaf zijn. Hij was groot en bruin met zo’n gespierde gebogen nek. Hij stond samen met wat koeien onder een boom aan de rand van een weiland. Alsof ik naar een 17e-eeuws schilderij keek. Ik was bezig aan een fietstocht door natuurgrenspark De Groote Heide en had het idee dat ik uit de tijd was gestapt.
Malpie, Leenderbos, Leenderheide
‘Dit is onze favoriete fietstocht’, zeiden de eigenaren van de heerlijke B&B waar ik logeerde, toen ze die ochtend de sleutels van mijn huurfiets overhandigden en één A4’tje met een plattegrond met fietsknooppunten erop voor een fietstocht door natuurgrenspark De Groote Heide. ‘Je komt over de Malpie, het Leenderbos, de Leenderheide…’ Allemaal natuurgebieden die ik niet kende of waar ik zelfs nog nooit van had gehoord. De weg ernaartoe begon al goed langs de Dommelsche Bierbrouwerij midden in het dorp Dommelen. Hier wordt sinds 1744 bier gebrouwen. Nog steeds. Het was jammer dat het nog zo vroeg was, want anders…
De abdij en De Achelse Kluis
Niet veel later fietste ik door natuurgebied De Malpie. Door bos en langs ruige vennen en heide. Ongelooflijk mooi en onaangedaan. Ik kruiste rivier de Dommel waar kanoërs stil doorheen gleden. En passeerde slaperige dorpjes. Alleen was het weervrouwtje in mij duidelijk met vakantie, want naar boven keek ik niet. Totdat ik constateerde dat de zon al een tijdje weg was en ik toch eens omhoog keek. Daar bevond zich een loodzwarte lucht heel dicht achter mij. Ik nam een sprintje door het weiland naar het bos waar ik een abdij bovenuit zag steken. Het bleek om De Achelse Kluis te gaan, waarvan alleen al het uiterlijk imposant was. Binnen ben ik niet geweest ook al moet dat zeer de moeite waard zijn. Ik zag namelijk een ouderwets wachthokje voor de poort. Daar heb ik mij als een militair in geposteerd terwijl een gigantische hoosbui overtrok. Ik bleek mij net over de Belgische grens te bevinden op een plek die een rol speelde in de Eerste Wereldoorlog. Vandaar dus ook de naam Natuurgrenspark De Groote Heide.
Al die verschillende landschappen
Het werd een dag waar het steeds de vraag was of het zou gaan regenen of niet. Maar het deed er niet toe. Fietsen door natuurgrenspark De Groote Heide was fantastisch. Ook al is het veel meer dan hei alleen. Ik heb wel over heide gefietst, zoals de Leenderheide waar schapen stonden die bijna wegvielen tussen het hoge bleke gras. Maar ik fietste ook door veel andere landschappen, waaronder het Leenderbos. Dan weer door lanen met loofbomen, dan weer over smalle, kronkelende paden door naaldbossen. Er waren doorkijkjes naar zandvlaktes, naar weilanden vol geel bloeiend koolzaad met paarden of koeien erin. Midden in het bos een boerderij met asperges ernaast. Velden met mais, velden waar net gemaaid was en het gras in evenwijdige banen lag te drogen, kleine watertjes, beken, roofvogels op de akkers. En de in stijl herbouwde Heimolen van Leenderstrijp die er middeleeuws uitziet en ver buiten het dorp tussen de aardappels en het bos staat. Het werd een fietstocht waar ik steeds in een ander typisch Hollands schilderij belandde. Een fietstocht door een van de mooiste openluchtmusea van Nederland.