Schmidt Zeevis is in Rotterdam al tientallen jaren een begrip. Toen ik klein was, reed ik met mijn moeder vanuit een buitenwijk 5 km naar de stad. Speciaal voor de gerookte haaienbuikjes van Schmidt. Haaienwammetjes noemden we die thuis, geen idee waarom, maar het klonk heel exotisch. En dat was het ook, want wij aten haai. Die zag eruit als paling, leek er in smaak ook wel op en de visboer om de hoek verkocht het niet. Schmidt Zeevis inmiddels ook niet meer. Vandaag de dag gaat ook deze visboer prat op duurzaamheid. Met onder andere een eigen viskalender, waarop je kunt zien welke maanden je welke vis het beste kunt eten. De tijden zijn veranderd. Maar nog steeds keuze genoeg hier. Van datgene wat ik in de lange vitrines zie liggen, ga ik toch wel watertanden. En vers. Hun slogan: Versere vis zwemt nog!
Vis en witte wijn in lunchroom
In de winkel kun je nu ook lunchen. Nieuw voor mij, maar ook voor mijn Rotterdamse vrienden en ouders, aan wie ik later enthousiast over mijn bezoek vertel. Zo sta ik op een vrijdagmiddag rond 12:30 uur in een overvolle winkel aan een van de grote statafels die middenin de winkel zijn gezet met tientallen anderen lekker vis te eten, want zitten kun je niet. Het lijkt alsof de vrijdagmiddagborrel al begonnen is. Flessen witte wijn gaan over de hoofden naar achteren om alle paling, zalm, garnalen en andere heerlijkheden mee weg te spoelen. Bijzonder genotsvol is het allemaal. Van de toast Rotterdam tot Oma Schmidt’s goedgevulde vissoep. Een beetje alsof je op een feestje bent waar iedereen al een paar glazen op heeft en waar je dus ook makkelijk met mensen in gesprek raakt. Voor ik het weet, heb ik van mijn tafelgenoten een paar goede tips voor lekkere restaurants en café’s op zak en blijken we een aantal gemeenschappelijke vrienden te hebben. En dat allemaal midden op een doordeweekse dag.
Schmidt Zeevis net een schip
In het najaar van 2015 is Schmidt Zeevis na 99 jaar verhuisd vanaf het Vasteland in het centrum van Rotterdam naar industrieterrein de Spaanse Polder, waar een loods en winkel zijn gebouwd in de vorm van een groot schip. Inmiddels ben ik gaan kijken. Conclusie: alles is eigenlijk nog precies hetzelfde. De opzet van de winkel, de menukaart, ook al kun je in de lunchroom nu zitten. Rond lunchtijd is het minstens net zo druk als in de binnenstad. Nieuw zijn de sauzen en andere heerlijkheden die van een van mijn andere favorieten komen, namelijk delicatessenwinkel Eyserhalte. En de vis? Die is onverminderd ongelooflijk lekker.