Ik was toe aan een paar dagen niets doen. Nou ja, er zijn natuurlijk rekkelijken en preciezen en ik behoor overduidelijk tot de eerste categorie: niets doen is voor mij een ruim begrip. Nu is niet iedere locatie daarvoor geschikt, maar B&B Landgoedhoeve Vosbergen voldeed op alle fronten aan mijn idee van zorgeloos zalig niets doen.

Uitslapen en lekker ontbijten

Welke eisen ik stel aan zo’n logeeradres? Je kunt er uitslapen omdat het donker en stil is. In dit geval was er noch geluid noch licht in de wijde omtrek van de boerderij. Je kunt er lekker en laat ontbijten. Dat was bij B&B Landgoedhoeve Vosbergen zeker het geval. Tot 11 uur kon ik aanschuiven aan de grote boerentafel met te veel om uit te kunnen kiezen, allemaal lekker: de grote fruitschaal, zelfgemaakte granola met geroosterde rauwe noten, lobbige yoghurt, meloen met rauwe ham, croissants, homemade jam en veel meer. Andere belangrijke voorwaarde: je moet er je thuis voelen.

Thuis voelen

De hele B&B en mijn kamer in het bijzonder nodigde uit tot willen blijven. Die had namelijk twee zalige leesstoelen bij het raam met kleine zandzak annex poef voor mijn voeten en een fles wijn met bellen van glazen klaar staan. Onderdeel van het goede gevoel voor smaak van Titia Botman en haar partner, restaurateur Bert van der Ende. Die verlieten zo’n acht jaar geleden de randstad en kochten en renoveerden deze Saksische landgoedhoeve uit 1715 in het bos bij kasteel Vosbergen. Je vindt er houten vloeren, authentieke plavuizen en draagbalken, lemen muren en een kiezelvloer in de badkamer. Houtkachels en diepe stoelen naast jaren ’50 lampen. Mocht ik er binnen genoeg van krijgen, dan ging ik in het gras van de ruime tuin zitten of liggen terwijl de kippetjes gezellig om mij heen liepen. Kon allemaal, mocht allemaal.

Wandelen, fietsen, Hanzesteden

Maar juist als ik me niet gedwongen voel om de deur uit te moeten, krijg ik extra zin om iets te doen. Dat was bij B&B Landgoedhoeve Vosbergen meer dan het geval. Dus pikte ik vanaf de voordeur het klompenpad op en wandelde door het bos, langs de rivier, door de velden, over de heide. En ik pakte uit de schuur een van de fietsen. Onder de dijk bij Veessen drukte ik op de bel en kwam het Kozakkenveer met twee bejaarden heren aangevaren, dat me over de IJssel zette. Ik fietste langs oude steenfabrieken en door de winderige polder van de IJsselvallei naar de prachtige beeldentuin kasteel het Nijenhuis. Een andere dag reed ik naar natuurgebied Renderklippen op de Noord-Veluwe met zijn zanderige stuifruggen, heide, bos en wilde zwijnen. Ik kreeg er maar geen genoeg van en kocht me suf in boekwinkel Waanders in de Broerenkerk in Zwolle. Ook al zo leuk. Ik had het druk met niets doen. Maar iedere keer weer verlangde ik terug naar mijn kamer. Want zo’n plek is het.