Mijmerend kijk ik uit over de open plek in het bos vanuit De Witte Raaf, mijn idyllische vakantiehuis in Oude Willem. Aan een doodlopend zandpad zonder buren met drie hectare eigen bos. Waar de bosbessen bloeien onder de bomen, waar ik hout sprokkel voor mijn kampvuur en barbecue, en waar ik ’s nachts uilen hoor. Midden in het Nationaal Park Drents-Friese Wold met niet alleen sprookjesachtige bossen, maar ook heide, zandverstuivingen, vennen en een hunebed voor de liefhebber. Je kunt er eindeloos wandelen en fietsen. Ik maakte een sprookjesachtige wandeling bij Appelscha.

Ruimte en vrijheid

De Witte Raaf is een plek waar niets hoeft en veel kan. Al was het maar omdat je alle ruimte en vrijheid hebt om je goddelijke gang te gaan. Met een verrekijker in de aanslag zie ik in de tuin vogels, vlinders, libellen, kevers, spinnen, een muisje en een hazelworm. Van amoureuze Bonte spechten tot de exotisch uitziende Groene krabspin. Terwijl mijn aanwezige vrienden jeu de boules spelen, badmintonnen en in de zon boeken lezen uit de goedgevulde boekenkast. De pick-up speelt Charles Aznavour en even later Jan & Zwaan die Op die mooie Drentse hei zingen. Daar in dat ontspannende vakantiehuis in Oude Willem.

Knus en ongedwongen

Ook binnen is het heerlijk ongedwongen. De Witte Raaf is eenvoudig, ongepolijst en knus. Of de inrichting nu jaren ’50, ‘60 of ’70 is of van alles wat. Deels authentiek, deels bij elkaar gesprokkeld. De oranje-gele tegels met rode afwerking rond de kachel. De bakstenen open haard waar een mand houtblokken naast staat. De rieten schommelstoel. De gehandwerkte schilderijen en foto’s van bloemen, dieren en landschappen… Ter vermaak liggen er stapels spelletjes, puzzels en mooie films op dvd. Bereik heb je niet, net zo min als een televisie. Wel wifi voor wie in contact wil blijven met de buitenwereld. Maar eigenlijk wil je dat niet, want de kleine wereld van De Witte Raaf is onmetelijk groot.